Πρίν μερικές μέρες είχα μια συζήτηση με ένα μαθητή σχετικά με τα κουρδιστήρια τυμπάνων…

–        Μην με κράξεις  – Πήρα το τάδε drum κουρδιστήρι κ δουλεύει άψογα..  ήρθε και μου είπε..

–        Έμαθες να κουρδίζεις με το αυτί?   Ήταν η ερώτηση μου…

Αυτό το άρθρο έχει να κάνει με αυτά τα gadget-ακια λοιπόν και τον τρόπο που εγώ τα προσεγγίζω.

Θα σας δώσω επίσης, τον πιο απλό και εύκολο τρόπο κουρδίσματος των τυμπάνων.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι εγώ drum κουρδιστήρι δεν έχω. Δεν το χρειάστηκα ποτέ μιας και τα αυτάκια μου προς το παρόν λειτουργούν άψογα και τα εμπιστεύομαι πέρα κ πάνω από κάθε κουρδιστήρι. Να αναφέρω επίσης ότι δεν τα θεωρώ προϊόντα του «κακού» που σκοπό έχουν να μας μάθουν να μην κουρδίζουμε με το αυτί. Κάθε άλλο..είναι εξαιρετικά εργαλεία ..εφόσον δουλεύει το αυτί μας.

Η διαφωνία μου ξεκινάει από την στιγμή που ένας drummer που ΔΕΝ ξέρει να κουρδίζει με το αυτί του, κουρδίζει βασιζόμενος σε ένα μηχάνημα.

Έχω γνωρίσει δεκάδες κιθαρίστες κ μπασίστες..Όλοι είχαν ηλεκτρονικά κουρδιστήρια. Εννοείται, στο 2018 είμαστε.. Δεν έχω γνωρίσει όμως ΚΑΝΕΝΑ κιθαρίστα/μπασίστα {τουλάχιστον στους μουσικούς που συναναστρέφομαι εγώ} που να ΜΗΝ ξέρει να κουρδίσει με το αυτί του πρώτα απ΄όλα.

Οποιοσδήποτε μουσικός έχει δώσει μία συναυλία στη ζωή του, θα σας επιβεβαιώσει ότι όλοι οι μουσικοί κάνουμε backup στο backup όσον αφορά τον εξοπλισμό μας πριν από τοLive.

Έχετε αναρωτηθεί τι θα συμβεί αν ξεχάσετε αυτό το μηχανηματάκι στο σπίτι? Αν χαλάσει? …

Τι θα κάνετε? Θα βγείτε στην γύρα να φωνάζετε μήπως ξέρει κάποιος να σας κουρδίσει τα τύμπανα?

Η άποψη μου είναι λοιπόν..πρώτα μάθετε να κουρδίζετε με το αυτί – εκπαιδεύστε το αυτί σας και μετά αν θέλετε ..αγοράστε ότι gadget αντέχει η τσέπη σας. Εμπειρικά όμως να σας πώ ότι όποιος ξέρει να κουρδίζει με το αυτί συνήθως δεν χρειάζεται τέτοια μηχανήματα. Έχω δεί τον Weckl {που έχει να αγοράσει εξοπλισμό από το 1985}, να κουρδίζει με το αυτί..

Τώρα..σας υποσχέθηκα τον πιο εύκολο και απλό τρόπο κουρδίσματος των τυμπάνων.

1.   Δείτε στο you–tube ότι tutorial υπάρχει σχετικά με το κούρδισμα του ταμπούρου, των τομ κ της κάσσας. {για το Batter και για το resonant δέρμα σε κάθε τύμπανο}. Θα βρείτε εξαιρετικό υλικό κ διάφορους τρόπους κουρδίσματος. Απλά πατήστε drums – tuning  σαν Keywords..και θα σας βγάλει εκατοντάδες σελίδες.

2.   Ξεκουρδίστε όλα σας τα τύμπανα μέχρι που το δέρμα να κάνει βαθουλώματα και ……..ξανακουρδίστε τα 50 φορές το καθένα.

Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει εύκολος τρόπος παιδιά. Θα πρέπει να αφιερώσετε χρόνο για να μάθετε να το κάνετε. Για μένα το σωστότερο κούρδισμα είναι προϊόν.. πείρας.

Β.ΜΟΥΛΑΚΑΚΗΣ.

Το Hi-hat  για όποιον νέο drummer αλλά και συνθέτη διαβάζει, είναι θεωρώ το πιο παρεξηγημένο ηχόχρωμα από την παλέτα των ήχων του drummer.
Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα είδος μετρητή που χρησιμοποιεί ο drummer για να «κλειδώσει» στο ρυθμό
Άλλοι πάλι νομίζουν ότι δίνει τα πρίμα στην συχνοτική παλέτα των ήχων που παράγονται από τον drummer.
Άλλοι πάλι ότι είναι ένα αναγκαίο κακό…στο παίξιμο κάθε drummer.
Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω τι ακριβώς κάνει το hi –hat και τους λόγους που το θεωρώ, το πιο σοβαρό όργανο από τους ήχους που απαρτίζουν το σετ ενός drummer.

1.   To Ηi- hat σαν ήχος.
Το hi-hat είναι ο μοναδικός ήχος στο σετ, που μπορούμε real time,  να ελέγξουμε το τονικό ύψος του οργάνου.
Πώς γίνεται αυτό? Μα φυσικά πατώντας το πετάλι.
Η αλλαγή της πίεσης επιδρά στα πιατίνια με τον ίδιο τρόπο που επιδρά ένας κιθαρίστας στην χορδή του όταν την κουρδίζει ή όταν κάνει bend{σήκωμα}
Αυτές οι εναλλαγές στο τονικό ύψος του Hi-hat ,θεωρώ ότι είναι κάτι που κάθε drummer πρέπει να ψάξει κάποια στιγμή στην πορεία του. Γιατί η άποψη μου είναι ότι ο λόγος που το hi hat έρχεται με πετάλι δεν είναι μόνο για να παίζουμε 4α στο rock και 2 – 4 στη Jazz.

Το hi-hat επίσης έχει την δυνατότητα να βγάλει περισσότερους από έναν ήχους.
Αυτό θα συμβεί π.χ αν χτυπήσουμε στην άκρη του με το σώμα {shoulder} της μπακέτας  όπου θα δούμε ότι θα μας δώσει ένα «παχύ κ δυνατό » ήχο με ωραίο wash..ή αν χτυπήσουμε με την μύτη{ tip} της μπακέτας το σώμα του, που θα μας δώσει έναν πιο στακάτο και χαμηλότερης έντασης ήχο.
Αυτοί οι δύο ήχοι θα μας οδηγήσουν σε Push n pull τεχνικές που πέρα από ταχύτητα στο δεξί χέρι του drummer δίνουν κ παλμό {αριστερό αν είναι αριστερόχειρας}.

Χρησιμοποιούμε επίσης το hi-hat χτυπώντας τα δύο πιατίνια  με το πόδι από το πετάλι που τα ελέγχει.
Αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε ιδιαίτερες θέσεις μέσα στο beat π.χ 4α- άρσεις – 8α κλπ, για να βοηθήσουμε το groove ή τους υπόλοιπους μουσικούς να καταλάβουν τα 4α.

Ενδιαφέρον έχουν επίσης σαν ήχοι το Hi-hat bell – αλλά και τεχνικές όπως το Open hi-hat ή το foot-splash..που είναι εξαιρετικά και ευρέως διαδεδομένα στολίδια{fills}, στο παίξιμο κάθε drummer.

2.   Το hi hat σαν μετρητής.
Το hi- hat έχει όντως το ρόλο του μετρητή στο παίξιμο κάθε drummer.
O drummer χρησιμοποιεί το παίξιμο που κάνει στο hi-hat σαν μιας μορφής grid για να στήσει τους υπόλοιπους ήχους που απαρτίζουν το beat πάνω σε μια σταθερή βάση.
Εδώ θα ήθελα να σταθώ όμως.
Αυτό που πρέπει να καταλάβει κάθε νέος drummer που μας διαβάζει είναι ότι, όταν παίζουμε ένα beat..και ένα χέρι μετράει {στο Hi-hat ή το Ride δεν έχει σημασία}- το σημαντικό μέλος δεν είναι η κάσσα ή το ταμπούρο αλλά ο μετρητής μας.
Από εκεί ξεκινάει – εκεί βασίζεται κ εκεί καταλήγει το beat, και αυτός είναι ο τρόπος που θα κλειδώσει το groove. Εκεί πρέπει να ρίξουμε όλη μας την βαρύτητα και την προσοχή.

Άρα, την επόμενη φορά που θα παίξετε ένα beat.. ακούστε τον παλμό που δημιουργεί ο τρόπος που παίζετε το hi-hat …κ προσπαθήστε να «κουμπώσετε» κάθε σας ήχο – πάνω σε αυτό.
Θα δείτε ότι τα beat σας θα μεταμορφωθούν. Θα γίνουν πολύ πιο solid και στακάτα, και θα διορθωθούν «κουνήματα» μέσα στο ρυθμό.

3 . Το Hi- hat μέσα στο groove.
Tα τελευταία χρόνια έχω βρει και μελετήσει πάνω από 50 τρόπους να χρησιμοποιήσουμε το hi-hat πάνω σε ένα απλό rock beat, αλλάζοντας τις αξίες που κάθε φορά παίζει.
Aυτό μου δίνει την ευχέρεια να έχω 50 διαφορετικά “avenues” {όπως έλεγε ο Jeff } πάνω σε μια σύνθεση. Αυτοί οι «τρόποι» δίνουν επιλογές σε εμένα ή στον συνθέτη στο πώς να groove-αρει ο ρυθμός καλύτερα μέσα στο κομμάτι.
Πιστέψτε με ο τρόπος που θα παίξετε το Hi-hat μπορεί να αλλάξει τελείως το ηχητικό αποτέλεσμα ενός beat.
Eπενδύστε χρόνο στο να μάθετε αυτούς τους τρόπους γιατί σίγουρα ένας drummer με τρεις τρόπους στην τσάντα με τα εργαλεία του{ 4α – 8α κ 16α } , δεν είναι πια αρκετός,  ακόμα και αν μιλήσουμε για rock drumming και μόνο.

 4 .  Το Hi –hat σαν συχνότητα μέσα στην ηχητική παλέτα.
Το hi-hat  συχνοτικά μαζί με τα υπόλοιπα πιατίνια παράγει τις ψηλές συχνότητες στην ηχητική παλέτα του σετ– τα λεγόμενα πρίμα στο eq του ενισχυτή σας.
Υπάρχει ένα θέμα σε όσους drummer έχουν μάθει να το χτυπάνε πολύ δυνατά {ειδικά σε στυλ που δεν το σηκώνει}
Επειδή το όργανο παίζει συνέχεια..είναι πολύ εύκολο να κάνει διαρροές {microphone spills} στα υπόλοιπα μικρόφωνα του σετ π.χ {ταμπούρο, Τομ1, Left overhead}, και να χαλάει την ισορροπία στον συνολικό σας ήχο, δίνοντας πονοκεφάλους στον ηχολήπτη σας.
Αυτό που προτείνω στους δικούς μου μαθητές είναι..{εκτός κι αν παίζετε metal ή Punk μουσικές }, το κοπάνημα στο Hi- hat με φειδώ παιδιά..{Το ίδιο προτείνω κ για το ride}
Τι εννοώ.
Σε ένα απλό rock beat που πρέπει να παίξω 8α , δεν θα τα παίξω όλα με το shoulder της μπακέτας,  αλλά θα ξεκινήσω με όλα tip..και από κει κ πέρα θα προσπαθήσω να βρω ένα παλμό χρησιμοποιώντας το shoulder σε κάποιες θέσεις.
Αυτή η τεχνική που εγώ προσωπικά διδάχτηκα από τον Jeff Porcaro θα σας δώσει όχι μόνο παλμό αλλά και δυναμικές στα beat σας.

Drummers που πρέπει να παρατηρήσετε το Hi-hat τους είναι σίγουρα ο Buddy Rich που μπορούσε να κάνει 10 λεπτό σόλο μόνο σε αυτό…αλλά κ οι Steve smith , Nate smith, David Garibaldi , Steve Gadd, S. Copeland , Carter Beauford Mike Guilliana ,Clyde Stubblefield , Mike Mangini και πολλοί άλλοι.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω, κατά πόσο, τα τύμπανα/κρουστά – το ρυθμικό μέρος δηλαδή, μπορεί να εμπνεύσει ή να επηρεάσει το συνολικό αποτέλεσμα μιας σύνθεσης.

Kαταρχήν να ξεκινήσω γράφοντας ότι, μου έχει τύχει συνθέτης να μου ζητήσει να του ηχογραφήσω drum λούπες..με¨περίεργα¨beat.
Όταν τον ρώτησα τι τα θέλει, εξεπλάγην όταν μου είπε ότι πολύ συχνά εμπνέεται από ένα καλό ρυθμό τυμπάνων στο να γράψει νέα τραγούδια. Mου έκανε εντύπωση, γιατί μέχρι τότε πίστευα, ότι μια σύνθεση ξεκινάει είτε από μια σειρά από ακόρντα {αρμονία}, είτε από το στίχο.

Βιωματικά και μόνο λοιπόν, ναι – πιστεύω ότι o ρυθμός ΜΠΟΡΕΙ να αποτελέσει πηγή έμπνευσης μιας σύνθεσης .

Ειδικότερα,  πιο δύσκολα κ πειραγμένα drum beats που περιέχουν odd time κ πολυρυθμίες…αν ο συνθέτης είναι παράλληλα κ ένας εξαιρετικός μουσικός – νομίζω ότι μπορούν να βγουν διαμάντια μέσα από αυτή την σύζευξη.

Και το γράφω αυτό γιατί πιστεύω ότι σε έναν συνθέτη που απλά ξέρει τα ακόρντα – αν του δώσεις ένα 5/4 Afro Caribbean – reggae feel- beat, το πιο πιθανό είναι να μην ξέρει να το χειριστεί πόσο μάλλον να συνθέσει πάνω σε αυτό.

Γενικά, θεωρώ ότι ένας έξυπνα δομημένος ρυθμός, όχι μόνο μπορεί να εμπνεύσει αλλά μπορεί επίσης να απογειώσει μια μέτρια σύνθεση. Noμίζω ότι η ιστορία το έχει δείξει πολλές φορές αυτό.
Εννοείται, πιστεύω ότι ισχύει και το αντίθετο του – ένας ανέμπνευστος ρυθμός να χαντακώσει μια τρομερή σύνθεση.

Μπορεί τα τύμπανα/το ρυθμικό μέρος να μην έχουν καμιά σχέση με την αρμονία…αλλά πιστεύω ότι η αρμονία έχει ανάγκη τον ρυθμό για να βγάλει το συνολικό της «νόημα» στην σύνθεση.
Για αυτό το λόγο το real book..σε κάθε παρτιτούρα δίνει ένα ενδεικτικό ρυθμικό υπόβαθρο πίσω από κάθε σύνθεση.. όχι απλά τα ακόρντα-μελωδία.

Η αρμονία κ ο ρυθμός θεωρώ λοιπόν ότι συμπληρώνουν το ένα το άλλο και στις μέρες μας έχουν ανάγκη το ένα το άλλο. Αυτός πιστεύω επίσης ότι είναι κ ο βασικότερος λόγος που σοβαροί συνθέτες παίζουν μόνο με σοβαρούς drummers.
Για έναν σοβαρό συνθέτη, δεν πιστεύω ότι αρκεί μόνο η έννοια του groove και του solid time από τον drummer τους. Έχουν ανάγκη όλο το πακέτο  – αυτό όπου ο drummer μαζί με εξαιρετικό groove – time , less is more, και art αισθητικές, θα μπορέσει να βρεί και το καταλληλότερο beat ίσως και το σωστότερο b.p.m που θα αναδείξει την σύνθεση τους.

Η ιστορία επίσης έχει δείξει δείγματα μουσικής, όπου ο ρυθμός είναι τόσο χαρακτηριστικός που όχι μόνο βρίσκεται εκεί για να επενδύσει την αρμονία…αλλά μερικές φορές φαίνεται σαν να την καπελώνει στο συνολικό άκουσμα. Κομμάτια που έχουν γίνει γνωστά, περισσότερο για το ρυθμικό πλαίσιο που τα χαρακτηρίζει.
Πχ. Θυμάμαι σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Steve Gadd..να μιλάει ο Paul Simon για τον Steve και να λέει ότι στο 50 ways to leave your lover, ο λόγος που το κομμάτι έγινε επιτυχία είναι σε μεγάλο ποσοστό το beat του Gadd.

Άλλα κομμάτια που μπορώ να σκεφτώ, είναι οι μουσικές των AC/DC, τα μιλιταριστικά beats του Mullen στους U2, μουσικές των Queen όπως το we will rock you, μουσικές του James brown αλλά κ των μεταγενέστερων Tower of Power.

Μουσικές επίσης των Ζeppelin αλλά κ των Τοto όπως το Rossana και το Africa αλλά κ μετά με τον Philips όπως το Falling in Between κ.α…, το Use me του Withers ή το Cissy strat, το Sweetest taboο της Sade, μουσικές των Tool και του Micheal Jackson αλλά και χιλιάδες άλλα κομμάτια.

Ένας Έλληνας συνθέτης που ακόμα κ σήμερα με συναρπάζει με τις συνθέσεις του είναι ο μακαρίτης ο Άκης Πάνου   που ξέρω ότι του άρεσε να βασίζει τις συνθέσεις του πειράζοντας πρώτα τους ελληνικούς ρυθμούς.

Eνδιαφέρον έχει επίσης ο Bela Bartok https://en.wikipedia.org/wiki/B%C3%A9la_Bart%C3%B3k από τους κλασσικούς συνθέτες για τον τρόπο που ενσωμάτωνε τα κρουστά στις συνθέσεις του αλλά και ο Ιάννης Ξενάκης.

Δεν θα μιλήσω καν για drum n bass – hip hop  και dance συνθέσεις όπου ο ρυθμός είναι το Α και Ω.

Σε προσωπικό επίπεδο τώρα, θεωρώ τρομερή ευθύνη όταν κάποιος συνθέτης μου πεί «δεν ξέρω τι beat να βάλω…εσύ είσαι ο ειδικός..»
Προσπαθώ ακόμα και σε κλασσικά ακούσματα π.χ ένα τσιφτετέλι …η ένα slow blues..  να δίνω επιλογές, αλλά και να κρατάω ανοιχτό μυαλό σε τυχόν ιδέες που θα πέσουν real time στο τραπέζι από όπου κι αν προέρχονται. Και αυτό γιατί ξέρω πόση διαφορά μπορεί να κάνει σε μια σύνθεση ακόμα κ ένα accent στο hihat.

Drummers που θεωρώ ότι ήξεραν να παίξουν για την σύνθεση αλλά και να την εξυψώσουν.

Για μένα ο θεός είναι ο Steve Gadd, μετά έρχονται {όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά} drummers όπως ο Larry Mullen, Βernard Purdie, John Jr Robinson, Jeff Porcaro, Carlos Vega, Dave Weckl, Simon Philips , Νick Mason, John Bohnam, δεν θα μπορούσε να λείπει ο Vinnie, Roger Taylor, James Gadson , Clyde, Phil Rudd και πολλοί άλλοι.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

Σε αυτό το άρθρο θα δώσω 10 tips για ένα νέο drummer που θέλει να κάνει το πάθος του… επάγγελμα.
Καταρχήν να ξεκινήσω με το πολύ σοβαρό θέμα της τεχνικής κατάρτισης που πρέπει να έχει οποιοσδήποτε αποφασίσει, να δραστηριοποιηθεί σε αυτό το τομέα.
Και όταν εννοώ κατάρτιση εννοώ..γνώση.

Γνώση πολλών κ διαφορετικών στυλ, να έχει καλό time, να μπορεί να διαβάσει παρτιτούρα και να έχει ένα σχετικά καλό sight reading, να μπορεί να παίξει με μετρονόμο ή πάνω σε sequences, ένα σχετικό ρεπερτόριο ανάλογα με το χώρο που θέλει να κινηθεί κλπ.

Ας θεωρήσουμε ότι όλα αυτά τα έχει αυτός που θέλει να μπεί στο χώρο.
Ας δούμε τι άλλο θα χρειαστείτε, γιατί σίγουρα δεν αρκεί να είστε μόνο καλός παίχτης πλέον. Ίσως κάποτε να αρκούσε..αλλά όχι πλέον.

1. Say yes  
Η πιο σημαντική συμβουλή που μπορώ να δώσω σε ένα νέο παιδί είναι να μάθει αν λέει ΝΑΙ.
Αν θέλετε να μπείτε σε αυτό το χώρο, ξεχάστε το όχι παιδιά. Ναι σε όλα..
Ναι σε live με μία πρόβα, ναι σε Live που δεν παίζουν χρήματα, ναι σε παιξίματα χωρίς μικρόφωνα , όπου θα πρέπει να κουβαλήσετε όλη σας την προίκα, ναι βασικά σε ότι σας ζητήσουν.
Όχι απλό ναι..αλλά  ναι με χαμόγελο.
Ποτέ δεν ξέρουμε αυτός που παίζει μαζί μας, τι άλλο κάνει ή με ποιόν θα παίξει στο μέλλον.
Θέλετε να σας θυμούνται σαν ένα easy going drummer που όχι απλά κάνει την δουλειά..αλλά είναι πάντα διαθέσιμος κ ευχάριστος στην συνεργασία, είτε παίζουν φράγκα κ καλές συνθήκες – είτε όχι.

2.Μην τσακώνεστε!
Για κανένα λόγο – ever!! Ακόμα κι όταν όλα έχουν εκτροχιαστεί, εσείς κρατήστε ουδέτερη στάση.

3. Be professional
Να φέρεστε επαγγελματικά με τις συνεργασίες σας. Σε μια πόλη π.χ σαν την Αθήνα με 30 δουλειές και 5000 drummer..θα σας χρειαστεί να έχετε εκτός από σοβαρή τεχνική, και μια σοβαρή επαγγελματική ηθική.
Μην αργείτε στα ραντεβού σας και να είστε πάντα μελετημένοι πριν από πρόβα. Τα όργανα σας επίσης πρέπει να αντανακλούν τον επαγγελματισμό σας.
Να είστε πιστοί στις συνεργασίες σας και σε περίπτωση που θέλετε να αποχωρίσετε από ένα project, φροντίστε να μην τους αφήνετε ξεκρέμαστους προσπαθώντας να κάνετε οτιδήποτε δυνατό για να καλύψετε το κενό σας.

4. Πηγαίνετε σε Live και γνωρίστε μουσικούς. Όχι απαραίτητα drummers. Οι drummers δεν πρόκειται να σε συστήσουν σε δουλείες. Γνωρίστε μουσικούς..Μπασίστες , κιθαρίστες , αρμονίστες , τραγουδιστές. Συστηθείτε και πείτε τους με τι ασχολείστε. Με το να κάθεστε σπίτι σας τα βράδια, δεν πρόκειται να μάθει κανένας ότι παίζεται μουσική.
Καλό επίσης είναι, να φτιάξετε μια επαγγελματική κάρτα με τα στοιχεία σας.

5. Jam Nights.
Τα Jam nights είναι τα happy hour των μουσικών. Δεν είστε εκεί για να περάσετε καλά. Είστε εκεί για να δείξετε τις ικανότητες σας και στο τέλος να κάνετε socialize με μουσικούς που δεν ξέρετε. Ποτέ δεν ξέρουμε ούτε ποιος παίζει μαζί μας..ούτε ποιος πίνει το ποτό του από κάτω. Παίξτε απλά όσο είστε στο πάλκο και Socialize your ass off μόλις κατεβείτε από αυτό.

6. Μην πίνετε αλκοόλ ή ουσίες.
Είναι προτιμότερο να σας λένε «Ο ξενέρωτος drummer” που κάνει πάντα σωστά και σοβαρά την δουλειά..παρά ο καλός drummer που δυστυχώς μετά το 3ο ποτό «αλλού πατάει κ αλλού βρίσκεται».

7. It’s not about you man..
Ακόμα και έχετε εξαιρετική τεχνική, θα πρέπει να καταλάβετε ότι  9 στις 10 φορές είστε εκεί για να συνοδέψετε μια ορχήστρα ή ένα τραγουδιστή.
Παίξτε για την μπάντα, παίξτε για την  μουσική, όχι για τον εαυτό σας.
Δεν έχει σημασία ποιόν συνοδεύετε,.. από την στιγμή που έχετε πεί ναι στην δουλειά, δώστε του να καταλάβει ότι σέβεστε και τον Band leader αλλά και την μουσική.
‘Ένα λάθος που κάνουν επίσης πολλοί session μουσικοί είναι να θεωρούν κάθε δουλειά σαν ένα «σκαλοπάτι» για την επόμενη δουλειά..και αυτό πολλές φορές να τους οδηγεί σε overplays {υπερπαιξίματα} για λόγους επίδειξης.
Nαι  κάθε δουλειά είναι ένα πιθανό σκαλοπάτι για την επόμενη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το προσεγγίζουμε με αυτό τον τρόπο, αλλά με σεβασμό και σοβαρότητα, όσο αυτή η δουλειά διαρκεί. Η φύση του οργάνου δεν το επιτρέπει. Τα τύμπανα ανήκουν στα ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΑ όργανα. Χωνέψτε το.

8. Connect yourself 
Δικτυώσου κοινωνικά σε όλα τα μέσα, είτε αυτό λέγεται you tube είτε facebook ή οτιδήποτε.  Δυστυχώς, αρκετό από το networking παιχνίδι παίζεται στα social media με ανόητα like και ανούσια comments.
Ένα demo σου στο you tube θεωρώ ότι είναι must όμως. Πολλές φορές έχω κάνει οντισιόν από την καρέκλα του γραφείου μου, στέλνοντας ένα link από παιξίματα μου στο you tube.

9. Να είσαι προετοιμασμένος να μείνεις με τους γονείς σου μέχρι τα προχωρημένα πρώτα…-αντα σου . Το να προσπαθείς όλη νύχτα να δικτυωθείς και μετά να απορρίπτεις δουλείες γιατί έχεις κυκλικό ωράριο στη δουλεία επειδή πρέπει να πληρώσεις το νοίκι σου…είναι κάτι αντιφατικό  που ακυρώνει το ένα το άλλο.  Θέλεις να είσαι διαθέσιμος όλες τις ώρες της ημέρας είτε αυτό είναι πρόβα ,τουρνέ είτε gigs της τελευταίας στιγμής.

10. Pace yourself 
Μην βιάζεσαι πάρα πολύ..αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν από την μια μέρα στη άλλη, και μην αποθαρρύνεσαι με την πρώτη αντιξοότητα. Έχεις να δείς και να ακούσεις πολλά σε αυτό το χώρο. Πρέπει να έχεις πάντα ένα θετικό attitude και ένα φιλικό χαμόγελο.

Και φυσικά…Mην ξεχνάς να μελετάς, να εξελίσσεσαι και να γίνεσαι καλύτερος σε αυτό που κάνεις.

Καλό καλοκαίρι σε όλους.
Βαγγέλης Μουλακάκης

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθώ και θα αναλύσω τις τρείς πιο σημαντικές συμβουλές που δέχτηκα σαν μαθητής, σχετικά με τα breaks.

Τρείς συμβουλές, που εξακολουθώ και διαιωνίζω με την σειρά μου στους δικούς μου μαθητές, μέχρι κ σήμερα.

• Όλα είναι breaks

Κάθε μαθητής, με το που ξεκινάει την ενασχόληση του με τα τύμπανα, μαθαίνει ότι το όργανο έχει δύο ρόλους . Τα Beats και τα Breaks.

H μελέτη κάθε drummer, αποτελείται από ασκήσεις για την ανάπτυξη αυτών των δύο ρόλων.

Ωστόσο, κάθε drummer παίρνει πρόσθετες ασκήσεις με σκοπό την εξέλιξη της ανεξαρτησίας των μελών, της εκμάθησης των αξιών, rudimental ασκήσεις για την εξέλιξη των χεριών, ειδικές ασκήσεις για τα πόδια κ.ο.κ.

Μια πολύ σοβαρή συμβουλή λοιπόν, που μου έδωσε πριν 25+ χρόνια ο δικός μου δάσκαλος ήταν, ότι ..ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΒREAKS…

Tι εννοούσε.?

Κάθε άσκηση, κάθε φράση, κάθε τεχνική θα έπρεπε να μελετηθεί και σαν ένα πιθανό Break. Και ήταν δικιά μου δουλειά να μάθω να μελετάω με αυτό τον τρόπο. Τα πάντα!

Η εφηβική μου αφέλεια τον είχε τότε ρωτήσει … «Ακόμα και τα 4^α?»

Η απάντηση του ήταν ..ναι ακόμα και τα 4^α.

Για να το διαπιστώσετε και μόνοι σας αυτό, ρυθμίστε το μετρονόμο σας στο 260 και προσπαθήστε να παίξετε  ένα απλό rock ρυθμό για μερικά μέτρα..και να καταλήξετε σε  ένα μέτρο Break..

Aν δεν έχετε 16^α στο 260 ..τι σας μένει να χρησιμοποιήσετε από την παλέτα των αξιών? Η απάντηση είναι..Όλες τις αξίες κάτω από τα 16^α.

Δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει ότι τα Breaks, στήνονται πάνω στα 16^α και τα 32^α μόνο. Στήνονται πάνω σε όλη την γκάμα των αξιών. Στις μικρές και τις μεγάλες αξίες.  Στο 260 τα 4^α ακούγονται σαν 8^α.

Και ένας καλός drummer..ξέρει, ότι αρχικά η ταχύτητα του κομματιού θα καθορίσει τι μπορεί να περάσει και τι όχι σαν break, και ύστερα οι προσωπικές μας ταχύτητες σε τεχνικές.

Τώρα..όσον αφορά rudimental ή stick control ασκήσεις.

Ναι έχετε δίκιο το stick control, το syncopation, τα rudiments είναι γραμμένα όλα για ταμπούρο ..Aυτό εμένα σαν μαθητή με προβλημάτιζε..

Γιατί περιέχουν μόνο ταμπούρο ???

Τα πολύ καλά βιβλία επιπέδου stick control, syncopation δεν ασχολούνται να δώσουν αναλύσεις orchestration πάνω στο σετ…αλλά προσπαθούν να αναπτύξουν την φρασεολογία του μαθητή.

Είτε αυτή η φρασεολογία ανοίξει σε 15 τόμς και χρησιμοποιηθεί για Blast metal..είτε ανοίξει σε ένα Jazz set..λίγο τους ενδιαφέρει.

Το θέμα είναι ότι πρέπει να ανοίξει.

Απλά θέλει μια σοβαρή δουλειά και άφθονο μεράκι από τον μαθητή, για το πώς θα ανοιχτούν αυτές οι φράσεις σε όλο το σετ.

Για μένα εκεί κρύβεται όλο το art πίσω από την μελέτη. Πως θα ενορχηστρώσουμε και θα ενστερνιστούμε μια φράση που γράφτηκε πριν …50 χρόνια.

Και ακόμα κ σήμερα, όταν η μελέτη, πάει σε αυτό το δημιουργικό τμήμα του εγκεφάλου μου, ο χρόνος μοιάζει να παίρνει άλλη διάσταση στο νου μου σε σχέση με την απλή μελέτη ή αποστήθιση.

Όλοι οι σοβαροί drummers από όλο φάσμα έχουν κάνει αυτή την δουλειά.

Όλοι rolls – paradiddles και rudiments παίζουν παιδιά…..το πως τα ανοίγει ο καθένας τους στο σετ του είναι που τους διαφοροποιεί. Όλοι έχουν τα λεγόμενα «στανταράκια» τους.

Η δική σας δουλειά όμως μέχρι να αποκτήσετε την δική σας φρασεολογία{Licks}..είναι να αντιμετωπίζετε κάθε άσκηση που πέφτει στα χέρια σας, σαν ένα πιθανό ..break.

• Όταν ακούγεται ηλίθιο αργά – τρέξτο..όταν ακούγεται πολύπλοκο αργά..είναι για αργά.

Πολλές φορές έχει τύχει να διδάσκω τεχνικές ή patterns και να βλέπω στο πρόσωπο του μαθητή που έχω απέναντι μου την όψη… «τι είναι αυτή η βλακεία που μου δείχνεις»….

Και έχει απόλυτο δίκιο. Mια τεχνική στο 30bpm που εγώ προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει, πιθανότατα να ακούγεται ηλίθια σε αυτή την ταχύτητα.

Η επόμενη μου κίνηση είναι η «ένεση» ..…να ανέβω στο σετ και να του παίξω την ίδια τεχνική πιο γρήγορα.

Μέχρι το 100 συνήθως δεν βλέπω αντιδράσεις, αλλά όσο περισσότερο επιταχύνω..τα μάτια τους παίρνουν φωτιά..

Είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της δουλείας μου η «ένεση της ταχύτητας» και χωρίς αυτήν ο μαθητής πολύ πιθανόν να μην ασχοληθεί καν με την τεχνική που του δίνω.

Στον αντίποδα..όταν μια τεχνική ακούγεται ήδη πολύπλοκη στο 60 ..πολύ πιθανόν να έχει σχεδιαστεί για το 60-80.. Και ενώ, ίσως μπορούμε να την επιταχύνουμε λίγο περισσότερο..βλέπουμε ότι είναι τόσο Busy…που απλά θα μας βρωμίσει το τοπίο.

Κάποιες τεχνικές λοιπόν είναι για αργές ταχύτητες, κάποιες για medium και κάποιες για fast ταχύτητες.

ΟΛΑ πρέπει να μελετηθούν αργά, απλά όταν ακούγεται ηλίθιο αργά, τρέξτε το..και όταν ακούγεται πολύπλοκο αργά..είναι για αργά.

• Ένα break δεν έχει καμία αξία αν δεν είναι στο σωστό πλαίσιο.

Τι εννοούσε με αυτό.

Με απλά λόγια, δεν μπορούν να περάσουν όλα τα Breaks σε όλα τα στυλ.                          Ένα Heavy metal break δεν μπορεί με καμία κυβέρνηση να περάσει σε ένα funk παίξιμο..και φυσικά ισχύει και το αντίθετο. Κάθε στυλ έχει τις δικές του απαιτήσεις χειρισμού των αξιών αλλά και των δυναμικών.

Κάθε φράση που πλέον αποθηκεύετε στο αρχείο σας σαν Break..πρέπει να συνοδεύεται όχι μόνο με το στυλ μουσικής που ακούγεται καλύτερα, αλλά και τις ιδανικές ταχύτητες που αυτή η φράση «αναπνέει» καλύτερα,  χωρίς δηλαδή να ακούγεται, ούτε πλαδαρή ούτε Busy.

Η δουλειά που εγώ έκανα σαν μαθητής {και που ακόμα κάνω} ήταν να δοκιμάζω κάθε πιθανό μου break στα 5-6 βασικά στυλ . Rock, funk, Blues, Latin, Jazz, afrocuban.

H επόμενη μου κίνηση, αφού κατηγοριοποιούσα κάθε μου break ήταν, να βρω σε ποια{ες} ταχύτητες, αυτή η φράση «σόναρε» καλύτερα.

Θυμάμαι όμως ότι υπήρξαν και περίοδοι στην μελέτη μου όπου λόγω ανάγκης, δούλευα απόλυτα στοχευμένα και ξεκινούσα από συγκεκριμένα στυλ , προσπαθώντας να γράψω breaks που θα ακούγονταν καλύτερα πάνω τους.

Ακόμα θυμάμαι τα λόγια ενός μπουζουξή να μου λέει την 1^η χρόνια που έπαιξα σε πίστα… «Ωραίος drummer είσαι νεαρέ..αλλά τα break σου είναι όλα τζαζίστικα και δεν γκρουβάρουν καθόλου με αυτά που παίζουμε εδώ».

..Και φυσικά είχε απόλυτο δίκιο…γιατί δεν είχα δουλέψει καθόλου breaks για Ελληνικά στυλ.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

 

Aν με ρωτούσατε ποιά κατα την γνώμη μου είναι, τα πέντε καλύτερα βιβλία για drums..το New breed του Gary Chester, https://en.wikipedia.org/wiki/Gary_Chester  θα ήταν σίγουρα μέσα στην top τριάδα μου.

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω τους λόγους που με κάνουν να πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο, είναι ένα πραγματικό must στην ύλη κάθε συγχρόνου drummer.

Ας δούμε τι θα σας δώσει αυτό το βιβλίο.

1. Ανάπτυξη του sightreading.
2. Aνάπτυξη ανεξαρτησίας μελών
3. Ανάπτυξη ισορροπίας ανάμεσα στα μέλη
4. Ανάπτυξη time & groove.
5. Aνάπτυξη συγκέντρωσης και χαλάρωσης.
6. Open hand drumming
7. Ανάπτυξη νέων συνάψεων.

 

• Τι περιέχει αυτό το βιβλίο και πώς γίνεται, ένα και μόνο βιβλίο να μπορεί να μας «φτιάξει» τόσους πολλούς παράγοντες.

Το New breed είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο με οστινάτος και μελωδίες. {A rhythmic ostinato is a short, constantly repeated rhythmic pattern.}

Ο Gary τα οστινάτος του, τα ονομάζει συστήματα.{systems}

To βιβλίο αποτελείτε απο 39 Intermediate systems και 10 advanced.

Τα 39 intermediate συστήματα αποτελούνται απο μερικές σελίδες που πρέπει να διαβάσουμε {ο ίδιος τις ονομάζει μελωδίες} και το ίδιο κάνει και με τα 10 advanced, με εξίσου advanced μελωδίες.

Κάθε σύστημα του, συνήθως  αποτελείται απο 3 μέλη οστινάτο και ένα μέλος που διαβάζει την μελωδία.

Στις σελίδες με τις μελωδίες..ξεκινάει απλά,  χρησιμοποιώντας 4^α και 8^α , και σιγά- σιγά ανεβάζει την δυσκολία, προσθέτοντας άρσεις, 16^α και παύσεις 16^ων.

Θα προσπαθήσω να αναλύσω ένα – ένα τα οφέλη που θα μας δώσει το βιβλίο.

1. Ανάπτυξη sightreading

Κάθε νέο βιβλίο θεωρώ ότι έχει μια περίοδο προσαρμογής  σε κάθε μαθητή.. και το New breed σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.

Στην αρχή, ειδικά σε όσους δεν είναι εξοικιωμένοι με ostinatos, το βιβλίο μπορεί να φανεί τρομερά δύσκολο..και η αλήθεια είναι..ότι το new breed είναι ένα advanced βιβλίο για σοβαρούς μαθητές.

Ο ίδιος ο D. Weckl  http://www.daveweckl.com/ έλεγε για την περίοδο μαθητείας του με τον Gary, ότι κάθε φορά που έπαιρνε ένα νέο σύστημα..ένιωθε σαν καθυστερημένος…

Το βιβλίο σε ωθεί, αφού αποστηθίσεις κάθε σύστημα, να διαβάσεις περίπου 10 σελίδες μελωδιών. Οι τελευταίες πέντε σελίδες ειδικά, θεωρώ οτι είναι πραγματικά απαιτητικές και θα σπρώξουν το μάτι σας να μάθει να αναγνωρίζει τις αξίες αλλά και τις παύσεις  είτε το θέλετε είτε όχι.

Σαρανταεννιά συστήματα μετά, σας εγγυώμαι οτι το μάτι σας όσον αφορά το sightreading..απλά θα «πετάει»!

2. Aνάπτυξη ανεξαρτησίας μελών

Για μένα δεν υπάρχει καλύτερη μορφή εξέλιξης της ανεξαρτησίας των μελών ενός drummer απο τα οστινάτος. Τρία μέλη οστινάτο και ένα να διαβάζει {και μακροπρόθεσμα να αυτοσχεδιάζει} θα ανεβάσουν το πήχη της ανεξαρτησίας σας όσο δεν πάει.

Αυτό όχι μόνο θα σας «ξεκλειδώσει» σαν drummers αλλά και θα σας βοηθήσει σε στυλ μουσικής που έχουν ostinatos μέσα όπως τα latin αλλά και τα afrocuban.  Moυσικές που σχεδιάστηκαν για περισσότερους απο έναν κρουστούς και προσαρμόστηκαν για έναν drummer.

Ένας πραγματικά ανεξάρτητος  drummer εκεί έξω που επίσης υπήρξε μαθητής του είναι ο Mike Mangini http://www.mikemangini.com  ..που προσωπικά θεωρώ ότι ο Chester τον έχει επηρεάσει όσο κανείς άλλος drummer.

Ενδιαφέρον επίσης έχει, απο πλευράς ανεξαρτησίας – που απο τα σύστηματα 30 εώς 39, ζητάει την μελωδία στο.. Hihat {with foot}…

3. Ανάπτυξη ισορροπίας ανάμεσα στα μέλη

Η ισορροπία ανάμεσα στα μέλη ενός drummer για μένα είναι εξίσου σημαντική με την ανεξαρτησία.

Τι εννοώ με την έννοια «ισορροπία» στο drumming.

Όταν ένας drummer παίζει oτιδήποτε..είτε αυτό είναι ένα απλό Beat..είτε ένα απλό break..όλο του το σώμα πρέπει να συγχρονίζεται σε ένα και μόνο παλμό. Όταν αυτό που πρέπει να παίξουμε απαιτεί τέσσερα μέλη, πιστέψτε με ..αυτή η ισορροπία..δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Όσο δύσκολη είναι η ανεξαρτησία, άλλο τόσο δύσκολο είναι και το «απόλυτο» unison ανάμεσα στα μέλη.

{Unison: Two or more voices or instruments playing the same note simultaneously.}

Το New breed..θα σας διδάξει αυτή την ισορροπία ανάμεσα στα μέλη σας και θα βοηθήσει το παίξιμο σας να γίνει πιο καθαρό κ πιο στακάτο.

4. Ανάπτυξη time & groove

Ο Gary Chester προτείνει έναν ιδιόμορφο τρόπο μελέτης των συστημάτων του. Εισάγει ένα πέμπτο μέλος στη εξίσωση της ανεξαρτησίας κάθε drummer..που αυτό είναι η φωνή.

Πέρα του οτι προτείνει κάθε του σύστημα να μελετηθεί με μετρονόμο, ο ίδιος συστήνει κάθε φορά που διαβάζουμε τα συστήματα του, να τραγουδάμε επίσης φωναχτά, είτε τα τέταρτα, είτε το μέρος του hihat, το μέρος του ride ή το μέρος της μελωδίας.

Αυτό θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε το Time μας..θα μας κλειδώσει στο 4^ο αλλά και θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις σχέσεις ανάμεσα στις αξίες και τις παύσεις.

Το ίδιο το τραγούδι επίσης θα βοηθήσει να μάθουμε να αναπνέουμε σωστά αλλά και θα μας βοηθήσει να μάθουμε να χαλαρώνουμε.

Όσον αφορά το groove..στην αρχή κάθε συστήματος, τα πράγματα θα είναι ξύλινα και μηχανικά, αλλά όσο πάτε παρακάτω, θα ανακαλύψετε ότι κάθε σύστημα έχει ένα συγκεκριμένο groove..μια συγκεκριμένη αίσθηση που πρέπει να βρείτε , προκειμένου να διαβάσετε όσο το δυνατόν πιο ομαλά, αυτές τις σελίδες.

5. Aνάπτυξη συγκέντρωσης και χαλάρωσης.

Θεωρώ ότι το να έχουμε κάθε βδομάδα να διαβάσουμε {με ακρίβεια} 10 σελίδες μελωδίας..νομίζω ότι είναι αυτονόητο πόσο καλό κάνει στην συγκέντρωση μας.

Το γεγονός όμως ότι είναι τόσες πολλές και μερικές τόσο πολύπλοκες, θα μας μάθει να βρίσκουμε την «ζώνη της χαλάρωσης» και να την εφαρμόζουμε στο παίξιμο μας.

6. Open hand drumming: The method involves not crossing the hands when playing the hi-hat(or ride-cymbal) and snare drum simultaneously as opposed to the more traditional way of playing drums which features crossed hands as the basic playing position.^[1] 

Κάθε σύστημα που μας ζητάει να μάθουμε ο Gary, έχει το λεγόμενο «mirror image» του.

Τι εννοώ με αυτό.

Αν ένα σύστημα αποτελείται απο 8^α στο ride με το δεξί χέρι,4^α στο hihat {with foot} και  ταμπούρο στο 2 -4 με το αριστερό χέρι..και την μελωδία να είναι στην κάσσα, το αμέσως επόμενο σύστημα θα είναι 8^α στο ride αλλά στο αριστερό χέρι, ταμπούρο στο 2-4 με το δεξί αυτή τη φορά .

Αυτό, εκτός ότι είναι μια εξαιρετική άσκηση ανεξαρτησίας, θα μας οδηγήσει σε Open hand drumming..αλλά και διαφορετικούς τρόπους να παίξουμε απλά Beats ή breaks.

7. Ανάπτυξη νέων συνάψεων

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε drummer, ειδικά τα πρώτα έτη της ενασχόλησης του με το όργανο, είναι να μην «φεύγουν» οι εντολές απο τον εγκέφαλο σωστά στα μέλη, με συνέπεια , ενώ εμείς ξέρουμε απόλυτα τι θέλουμε να κάνουμε, το σώμα μας να μην υπακούει.

Αυτό είναι ένα καθαρό πρόβλημα συνάψεων. Δεν υπάρχει η συγκεκριμένη σύναψη στον εγκέφαλο για την συγκεκριμένη κίνηση. Το New breed μέσα απο τα συστήματα του, θα στήσει αυτές τις συνάψεις  για εσάς και μακροπρόθεσμα τίποτα δεν θα ανήκει στην ζώνη του ανέφικτου ειδικά όσον αφορά θέματα ανεξαρτησίας.

• Tι να προσέξετε.

Καταρχήν κάθε drummer που έχει στα χέρια του το new breed..θεωρώ οτι πρέπει να διαβάσει όσα γράφει ο ίδιος ο Gary Chester στις 3-4 πρώτες σελίδες.

‘Επειτα θεωρώ πολύ σημαντικό να ρίξετε μια προσεκτική ματιά στην φωτογραφία του σετ του που έχει στο εξώφυλλο του βιβλίου. Νομίζω ότι αυτή η φωτογραφία θα σας εξηγήσει πολλά για τον τρόπο που σκέφτεται ο Gary και τον τρόπο που στήνει τα «συστήματα» του.

• Πως το διδάσκω εγώ.

Προσωπικά όπως έγραψα προηγουμένως, θεωρώ το New breed ένα advanced βιβλίο για σοβαρούς μαθητές. Δεν είναι για όλους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι μια απλή άσκηση που θα «βγεί» σε 20 λεπτά. Θέλει σοβαρή μελέτη για μερικές ώρες.

Συνήθως το ξεκινάω απο το δεύτερο ή το τρίτο έτος, ανάλογα το μαθητή.

Σε κάθε μαθητή που ξεκινάει το New Breed – συνήθως του δίνω ένα σύστημα την εβδομάδα – και πρέπει να διαβάσει και τις 9 σελίδες μελωδιών.{εννοείται με μετρόνομο}

Παράλληλα όμως, σε κάθε νέο σύστημα, προτείνω να μην ξεκινήσει απο την σελ 14 την μελέτη των μελωδιών αλλά να ξεκινήσει απο το Big 15..που ουσιαστικά είναι όλες οι εκδοχές πάνω στις παύσεις των 16^ων.

Kλείνοντας να πώ ότι θεωρώ το new breed ένα βιβλίο ανάπτυξης σχέσεων και νέων συνάψεων ανάμεσα στα μέλη και όχι ένα βιβλίο ανάπτυξης της ταχύτητας.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι ότι δεν την θέλω την ταχύτητα..αλλά προτείνω να μελετηθεί αργά με γνώμονα αρχικά την ακρίβεια αλλά και την καθαρότητα.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

 

 

 

Σε μια σχετικά μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, με λιγοστές πλέον «καλές» δουλειές και πάρα πολλούς εξαιρετικούς μουσικούς..πως μπορεί ένας νέος μουσικός,  να αποκτήσει πείρα απο παιξίματα και ηχογραφήσεις σε δύσκολες ενορχηστρώσεις, ευφάνταστα κομμάτια απο όλο το φάσμα της μουσικής και παράλληλα να παίξει με μεγάλες ορχήστρες και μουσικούς διεθνούς βεληνεκούς??
Η απάντηση είναι μία.
Backing tracks   {οι παλιότεροι τα ξέρουμε σαν ..Play along}

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω τα υπέρ και τα κατά αυτών των κομματιών στην προσωπική μελέτη και εξέλιξη κάθε μουσικού.

Φαντάζομαι ότι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει backing track..αλλά σε περίπτωση που κάποιος δεν ξέρει, να πώ ότι είναι κομμάτια απο όλο το φάσμα της μουσικής, {γνωστά ή μη}..που λείπουν συγκεκριμένα όργανα απο την ηχογράφηση και ο εκάστοτε μουσικός {προσπαθεί} να παίξει το μέρος του απο πάνω. Συνήθως, συνοδεύονται και με transcription .

Τα play along είναι μέρος της μελέτης μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια.                        Νομίζω απο τις αρχές του 90 που αγόρασα το πρώτο  P.C  μου, και εγκατέστησα μέσα το Band in a box..που για την εποχή του μπορεί να ήταν ξύλινο..αλλά ήταν εξαιρετικό εργαλείο για κάθε μουσικό.

Το γεγονός ότι μπορούσες σε κάθε κομμάτι να αλλάξεις το στύλ μουσικής, να Mute-άρεις όργανα, αλλά και να πειράξεις την ταχύτητα…για εκείνη την εποχή ήταν..απλά εξωπραγματικό.

Μετά θυμάμαι, βγήκαν τα πρώτα midi files γνωστών κομματιών..και μετά έπεσαν στα χέρια μου μερικά πολύ σοβαρά Play along..όπως το Contemporary drummer+1 του Weckl, το Vienna Big Band αλλά και το Afrocuban studies for bass and drums του Goines/ Ameen. 
Και στα τρία αυτά Play along θυμάμαι, τα παιξίματα ήταν απλά διαστημικά για το τότε αυτί μου.  Για χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τι παίζουν μέσα – δεν είχα ξαναδεί τόσο πολύπλοκες πάρτες και φυσικά πέρασε αρκετός καιρός, μέχρι να καταφέρω να παίξω αυτά τα κομμάτια.
Τα τελευταία 8-10 χρόνια με παιδεύουν τα Play along του Gordon Goodwin και της Big Phat Band του.

•   Τα υπέρ.

1.   Προσωπικό level.
Κάθε Play along κομμάτι θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη πρόκληση για κάθε μουσικό. Ένας χειροπιαστός στόχος που θα σας δώσει όρεξη για μελέτη για αρκετά χρόνια. Κάθε προσπάθεια να παίξετε με τέτοιας κλάσης μουσικές και  μουσικούς, εγγυημένα θα σας ανεβάσει το Level και μακροπρόθεσμα{όποιος επιλέξει να τα ηχογραφήσει}, θα σας δώσει και ενα πολύ εύηχο και εντυπωσιακό βιογραφικό.

  2. {Νοte for note, προσωπικά οφέλη, ηχογράφηση}
Κάθε play along προτείνω να μελετηθεί με τρείς διαφορετικούς τρόπους.                          – Ο πρώτος είναι να προσπαθήσουμε να παίξουμε ότι πρέπει να παιχτεί {ή ότι μπορούμε} από την παρτιτούρα  που συνήθως συνοδεύει το κομμάτι.
– Ο δεύτερος είναι να πετάξουμε την παρτιτούρα και να δούμε τι μπορεί να κερδίσουμε μέσα από αυτό το κομμάτι εφαρμόζοντας τις ιδέες μας…
– Ο τρίτος είναι να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε πείρα σε ηχογραφήσεις.
Ας τους δούμε έναν – έναν.

{Note for note}
Kάθε μουσικός που ανοίγει μια τέτοια παρτιτούρα, θεωρώ ότι η πρώτη του δουλειά είναι να προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει και να παίξει όσα περισσότερα μπορεί απο αυτό το χαρτί. Προτείνω, αυτή να είναι η πρώτη μας κίνηση. Note for note σε αυτά που έγραψε αυτός που το ηχογράφησε.
Πολλές φορές έχω βρεί μαγεία και έχω κλέψει ιδέες απο παίχτες που δεν είχα σε εκτίμηση κοιτώντας τα transcriptions τους.

{Προσωπικό όφελος – Ανάπτυξη προσωπικής αισθητικής}.
H επόμενη κίνηση για κάθε μουσικό που έχει καταφέρει να παίξει note for note το μέρος του σε ένα τέτοιο κομμάτι…είναι να ξεχάσει ότι γράφει η παρτιτούρα..και να προσπαθήσει να παίξει με μοναδικό κριτήριο την προσωπική του αισθητική…όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα – αυτό το μήνα.
Πετάξτε την παρτιτούρα…ή χρησιμοποιήστε την μονάχα σαν οδηγό και προσπαθήστε να βρείτε ποίος/ποια εσείς είστε μέσα απο αυτό το κομμάτι.

Σίγουρα πιο επίπονη διαδικασία, αλλά στο τέλος μόνο καλό θα σας κάνει..                    Θα σας αναγκάσει να δείτε εκ των έσω τι ακριβώς παίζετε..μια note for note ανάλυση στο δικό σας παίξιμο αν θέλετε.
Αυτή η διεργασία θα σας βοηθήσει να αναπτύξετε την προσωπική σας αισθητική που για μένα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κάθε καταξιωμένου μουσικού εκεί έξω.

Προσωπικά αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να εφαρμόσω σε κάθε κομμάτι που πέφτει στα χέρια μου..Δεν με ενδιαφέρει να παίξω όπως ο John Bohnam ούτε όπως ο Dave Weckl..ακόμα κι αν δουλεύω το Kashmir ή το Ιsland Magic.

Να αναφέρω ένα ρητό που έλεγε ο Πικάσσο και έχει σχέση με το προσωπικό όφελος και την ανάπτυξη προσωπικής αισθητικής ..
«Good artists copy – great artists steal».

{Recording}
Πιστεύω ότι κάθε take πάνω σε οποιοδήποτε play along..πρέπει να ηχογραφείται και να αναλύεται. Αυτό θα σας δώσει αυτοπεποίθηση, θα εκπαιδεύσει το αυτί και την προσωπική σας αισθητική αλλά το βασικότερο, πείρα σε ηχογραφήσεις {χωρίς να χρειαστεί να βγείτε καν απο το σπίτι σας}.

Πολλές φορές έχω ξαναγράψει σε παλιότερα άρθρα μου…ότι οι δύο δουλειές κάθε μουσικού {το Live και οι ηχογραφήσεις } καμιά σχέση δεν έχουν μεταξύ τους, και επειδή το studio το κοιτάμε πλέον με το κυάλι…θεωρώ τα backing tracks ένα εξαιρετικό εργαλείο για να λάβετε και λίγη {ή πολύ}…recording εμπειρία.

3.   Πείρα.{Γενικά}
Το να παίξεις πάνω σε ένα Play along, σίγουρα δεν είναι πρόβα και σίγουρα δεν είναι πάλκο, αλλά κάθε προσπάθεια να παίξεις σε τέτοιου είδους ενορχηστρώσεις, με τέτοιου είδους μουσικούς και μαέστρους, για μένα είναι όχι απλά λιγότερο απο την πρόβα ή το live με πραγματικούς ανθρώπους..αλλά αρκετές φορές ισάξιο λόγω της ακρίβειας και της δυσκολίας.

Προσωπικά έχω παίξει κομμάτια {άρα και έχω λάβει την πείρα τους} που σε Ελληνικό έδαφος από Έλληνες μουσικούς κ ενορχηστρωτές – ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα είχα παίξει. Αυτό και μόνο θεωρώ ότι τα λέει όλα.

Αυτά τα κομμάτια σίγουρα δεν θα σας δείξουν πως θα μπορέσετε να γκρουβάρετε τον κάθε άσχετο μπασίστα/ κιθαρίστα που δεν ξέρει τι σημαίνει groove, ή πως να εδραιώσετε ένα σοβαρό time και feel σε ένα κομμάτι… Όλα αυτά εξυπακούονται και προϋπάρχουν στα play along.
To time είναι σωστό..οι παίχτες είναι σοβαροί και μελετημένοι, τα παιξίματα είναι άψογα και το groove  υπάρχει ήδη, απλά περιμένει εσάς να το ανακαλύψετε.

Σίγουρα όμως θα σας δώσουν πείρα σε δύσκολες ενορχηστρώσεις, θα σας αναγκάσουν να προσέξετε το time και το groove σας. Θα σας αναγκάσουν επίσης να προσπαθήσετε να μάθετε πολλά και διαφορετικά στύλ μουσικής, στύλ που στην Ελλάδα μπορεί να μην αντιμετωπίσετε ποτέ.
4.   Transcription

Υπάρχουν περιπτώσεις επίσης που τα play along {για διάφορους λόγους}…δεν έρχονται με transcription .
Tα συγκεκριμένα κομμάτια..είναι για μένα ότι καλύτερο για την μελέτη σας γιατί δεν θα φτιάξουν μόνο το παίξιμο σας αλλά και το αυτί σας. Επενδύστε χρόνο σε όσο το δυνατόν ακριβέστερο transcription του original παιξίματος στο χαρτί και μετά εφαρμόστε τις δικές σας ιδέες σας όπως προανέφερα.

•   Τα..Κατά ?.
Στα κατά θεωρώ ότι η μελέτη με Play along μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε Overplaying..αλλά ακόμα και αυτό, εφαρμόζοντας αυτά που έγραψα περί ηχογραφήσεων και με λίγο αυστηρή προσωπική κριτική..φτιάχνεται.

Επίσης σε καμία περίπτωση ένα play along..δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες κάθε μουσικού όσον αφορά real καταστάσεις και real παίχτες. Ο ανθρώπινος παράγοντας σε νορμάλ συνθήκες{πρόβα – Live}, θεωρώ ότι είναι κάτι που επίσης κάθε μουσικός πρέπει να κυνηγήσει και να κερδίσει

Βαγγέλης Μουλακάκης.

Πριν αρκετά χρόνια θυμάμαι, εξεταζόμουν πάνω σε μια τεχνική στο σπίτι του δασκάλου μου..όταν τον είδα να έρχεται απο πίσω μου και να μου σφίγγει το στομάχι με το χέρι του. Το στομάχι μου ήταν πέτρα.

Απο την στιγμή που είχα ξεκινήσει την άσκηση, ανέπνεα ελάχιστα και είχα κρατήσει όλο τον αέρα μέσα μου.

– δεν αναπνέεις – είσαι σφιγμένος. .και όλο αυτό βγαίνει στο flow σου που δεν αναπνέει επίσης… μου είπε..και είχε απόλυτο δίκιο.

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με τα «σφιξίματα των μυών, το άγχος και την αναπνοή» , αλλά και το πώς όλα αυτά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους .

Το σημερινό θέμα θεωρώ πως έχει τρομερή επίδραση όχι μόνο στον τρόπο που παίζουμε αλλά και στο γενικότερο ήχο μας, ανεξαρτήτως μουσικού οργάνου.

Ένα πολύ σοβαρό θέμα, που δεν έχει μόνο ηχητικές/ flow προεκτάσεις στο παίξιμο μας , αλλά επίσης, ελλοχεύει τραυματισμούς & διάφορα ιατρικά προβλήματα προς μουσικούς.

• Άγχος.

Λίγο άγχος πρίν το παίξιμο ή την πρόβα θεωρώ ότι κάνει καλό. Εκκρίνει αδρεναλίνη στο σώμα.. σε κάνει να είσαι σε ετοιμότητα – ακούς καλύτερα..ενεργείς καλύτερα.   Το πολύ άγχος είναι το πρόβλημα.

Οι σφιγμένοι μύες αλλά και η κακή αναπνοή αποτελούν το χαρακτηριστικό σημάδι του «κακού» άγχους. Και ειδικά στην αρχή, κακό άγχος έχουμε όλοι μας ..σχεδόν πάντα.

‘Αγχος να βγεί καλά η άσκηση στην εξέταση, άγχος να δείξουμε στον δάσκαλο μας ότι τα «πιάνουμε» με την μία στην παράδοση , άγχος να αποδείξουμε ποιοί είμαστε στην πρόβα, άγχος γιατί δέν έχουμε κάνει αρκετές πρόβες με την μπάντα, άγχος να έχουμε καλό ήχο, να πάει καλά η performance το βράδυ και να έχει κόσμο το μαγαζί..

Αυτό το άγχος οδηγεί σε σφιξίματα των μυών και έχει τρομερό αντίκτυπο στο παίξιμο μας αλλά μακροπρόθεσμα,  αν δεν το διαχειριστούμε σωστά, μπορει να προκαλέσει: Ναυτίες και εμετούς , τενοντίτιδες , σπασμένα δόντια, προβλήματα συγκέντρωσης , αύξηση αρτηριακής πίεσης αλλά και μείωση της αντοχής {ειδικά για εμάς τους drummer}.

Έχω ακούσει  απο συναδέρφους μέχρι και για έλκη στομάχου λόγω αύξησης γαστρικών υγρών.

• Αναπνοή.

Το πρώτο που συμβαίνει όταν ένας μουσικός έχει άγχος είναι να αναπνέει ακανόνιστα. Ο παίχτης είτε αναπνέει πολύ γρήγορα{ρηχά}, είτε αναπνέει αργά και κρατάει την αναπνοή του κάθε φορά που κάτι δύσκολο συμβαίνει ή πρέπει να παίξει.

Κρατώντας τον αέρα στο στομάχι – σφίγγονται οι κοιλιακοί μύς και το στομάχι αρχίζει και εκκρίνει γαστρικά υγρά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έλκος στομάχου.

Η «γρήγορη» αναπνοή {υπεροξυγόνωση} μπορεί να προκαλέσει απο ζαλάδες και κράμπες μέχρι λιποθυμίες.

Ειδικά για εμάς τους drummer που το όργανο έχει σοβαρές απαιτήσεις φυσικής κατάστασης , η σωστή αναπνοή θεωρώ οτι θα κάνει την διαφορά, απο το να βγάλουμε {άνετα} ένα δίωρο Live..ή να τα «φτύσουμε» στο 2^ο κομμάτι.

Δεν είναι μόνο σωστή τεχνική σαν προαπαιτούμενο για καλό παίξιμο αλλά και σωστή αναπνοή . Όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με αθλητισμό, είμαι σίγουρος ότι ξέρει για τι μιλάω.

Το πρώτο που πρέπει να μάθουμε λοιπόν πριν καν φτάσουμε στους μυς είναι να μάθουμε να αναπνέουμε σωστά. To οξυγόνο είναι αυτό που διασπά την γλυκόζη σαν ενέργεια στους μύς μας και μέσω του αίματος, μεταφέρετε κυριολεκτικά σε όλο το σώμα μας.

Για μένα η σωστή αναπνοή σαν τεχνική, είναι προϊόν εκγύμνασης, και είμαι σίγουρος ότι όποιος θέλει να το ψάξει περαιτέρω, με ένα απλό search θα βρει δεκάδες τεχνικές  αλλά και ασκήσεις«σωστής» αναπνοής στο ίντερνετ.Αυτό που θα συμβεί κάνοντας αυτές τις ασκήσεις είναι ότι η αναπνοή απο μια καθαρά αυτοματοποιημένη διαδικασία στο σώμα, να γίνει μια συνειδητή.

Βγαίνοντας απο εκείνο το μάθημα που μόλις είχα ενημερωθεί οτι δεν αναπνέω σωστά και σφίγγομαι.., μερικές μέρες μετά, πήγα σε μια δημοτική βιβλιοθήκη και βρήκα ένα βιβλίο με μια τεχνική Yoga ειδική για καλλιτέχνες αλλά και αθλητές.

Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον τίτλο – έχουν περάσει περισσότερα απο 25 χρόνια απο τότε..αλλά θυμάμαι ότι διαβάζοντας το  ..αυτό που το βιβλίο δίδασκε,  μου φάνηκε απόλυτα .. «λογικό».

Το θέμα του βιβλίου είχε να κάνει με διαχείριση άγχους και δίδασκε μια tension and release τεχνική για τους μυς σε σχέση με ελεγχόμενες αναπνοές,  με σκοπό την «ελεγχόμενη»..χαλάρωση.

Πραγματευόταν ότι εφαρμόζοντας αυτή την τεχνική, βραχυπρόθεσμα ο κάθε μύς σε ένταση θα «έστελνε» μήνυμα στον εγκέφαλο μας ότι είναι σφιγμένος.. και μακροπρόθεσμα θα μπορούσαμε με μια εκπνοή να τον …χαλαρώσουμε με τον ίδιο τρόπο που χαλαρώνουμε με την θέληση μας.. μια σφιγμένη γροθιά. Κάθε μυ! Υποστήριζε {και νομίζω ότι είχε απόλυτο δίκιο}ότι ένας νους σε ηρεμία, χρειαζόταν αρχικά, ένα χαλαρωμένο μυικό σύστημα.

Περιέγραφε επίσης οτι μέσω της άσκησης ,Yogi στην Ινδία μπορούσαν να επιβραδύνουν μέχρι και τον καρδιακό τους παλμό με την θέληση τους.

Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω αυτή την τεχνική, που στο σύνολο της είναι πολύ απλή.

Καθόμαστε αναπαυτικά. Το ιδανικό, είναι να εφαρμόσουμε την τεχνική αυτή, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. Με μια εισπνοή σφίγγουμε και με μια εκπνοή χαλαρώνουμε διαδοχικά κάθε μυϊκή ομάδα του σώματος μας (χέρια, πόδια, κοιλιά, ώμοι, αυχένας, μυς του προσώπου, πλάτη, μηρούς και γλουτούς).

Για παράδειγμα, σφίγγουμε πολύ δυνατά τις γροθιές μας με μια εισπνοή{από την μύτη} και μετά να τις χαλαρώσουμε σταδιακά με μια εκπνοή {στόμα}.  Πράττουμε αυτό σε κάθε μυική ομάδα του σώματος μας επί τρεις επαναλήψεις σε κάθε μυ ή μυική ομάδα. Επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα.

That’s it.!

• Διαχείριση άγχους και αποτέλεσμα.

Τι μου έδωσε αυτή η άσκηση? Καταρχήν, μου έκανε συνειδητό τι έσφιγγα και έπειτα το πόσο άσχημα ανέπνεα απο την στιγμή που ανέβαινα στο σετ μου. Είτε στην μελέτη είτε στο μάθημα είτε στο Live.

Μου έδωσε επίσης να καταλάβω ότι μπορώ να είμαι λίγο αγχωμένος χωρίς να είμαι απαραίτητα σφιγμένος. Και βέβαια με έμαθε να αναπνέω..σωστά.

Και ένα χρόνο μετά, ένιωσα να συμβαίνει αυτό που «υποσχόταν» το βιβλίο. Κατά την διάρκεια ενός Live..το στομάχι μου, έστειλε sms στον εγκέφαλο μου ότι ήταν σφιγμένο!

Δεν έφτασα σε σημείο να μπορώ να το χαλαρώνω με μια εκπνοή όπως έγραφε {λόγω στρατιωτικού που προέκυψε και αναγκάστηκα να σταματήσω}, αλλά το γεγονός ότι πλέον το κάθε μου σφίξιμο γινόταν συνειδητό..για μένα κάνει αυτήν την άσκηση εξαιρετική, και αυτός είναι και ο λόγος γέννησης του άρθρου.

{Να πω ότι αυτή η διεργασία συμβαίνει ακόμα στο σώμα μου, 25 χρόνια μετά.                       Δεν την έχω χάσει αν και έχω σταματήσει να την εξασκώ.}

Ένα χρόνο αφότου εφάρμοσα αυτή την άσκηση,  βελτιώθηκε η διαχείριση του άγχους μου και το πρόβλημα με το σφιγμένο στομάχι. Βελτιώθηκε επίσης η αντοχή μου, η αντίληψη μου, βελτιώθηκε το παίξιμο μου σαν συνολική ροή και η αναπνοή μου.

Αν αισθάνεστε καταπόνηση ή πόνους στους μυς σας κατά την διάρκεια ή μετά την μελέτη, μάθημα, πρόβα , live – ρίξτε μια ματιά μήπως έχετε υπερβολικό άγχος ή κάτι σφίγγετε..και δοκιμάστε αυτήν την άσκηση.

Νομίζω ότι μόνο καλό έχει να σας δώσει και θα δείτε τρομερή βελτίωση όχι μόνο στην συνολική σας απόδοση αλλά και στο flow σας.

Εννοείται,  ότι προτείνω κάθε μορφή γιόγκα, για κάθε μουσικό, σαν μια ήπια άσκηση αλλά και τεχνική διαχείρισης του άγχους, της αναπνοής και των σφιγμένων μυών.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

 

Tο θέμα time σε σχέση με την μουσική, είναι ένα ζήτημα που νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει μουσικός που κάποια στιγμή στην καριέρα του δεν το έχει αντιμετωπίσει σαν πρόβλημα .

Η καλή αίσθηση του time είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε σοβαρού μουσικού, και θεωρώ ότι είναι ένας απο τους παράγοντες που ξεχωρίζει τους επαγγελματίες απο τους ερασιτέχνες μουσικούς.

Γνωρίζω ότι ο τρόπος που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το ρυθμό{άρα και το time} είναι θεμελιώδης . Η ευαισθησία του στο ρυθμικό πλέγμα της μουσικής  είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και οι πιο ανεπαίσθητες «ανακρίβειες», δίνουν στον ακροατή την αίσθηση ότι κάτι δεν «πάει» και τόσο καλά με την μουσική.

Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω την έννοια και την ανάγκη του καλού time πίσω από κάθε μουσικό, και θα προτείνω επίσης, τρόπους ανάπτυξης και βελτίωσης του.

Καταρχήν..Τι είναι time .

«To καλό time σε έναν μουσικό είναι η ικανότητα να μπορεί να «κρατάει»  ένα {σχετικά} σταθερό ρυθμό στο παίξιμο του και να μπορεί να συγχρονίζεται με μια ορχήστρα.»

Δεν μιλάω για μετρονομικό παίξιμο μιας και αυτό είναι εφικτό μονάχα απο ένα ..drum machine. Mιλάω για μια σχετικά σταθερή αίσθηση του χρόνου της μουσικής απο τον μουσικό με άφθονες δόσεις human groove.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επιδράνε στην σχέση του μουσικού με το time, αλλά νομίζω οτι ξεκινάει απο τον τρόπο μελέτης του και την σχέση του με τις αξίες και επεκτείνεται μέχρι το πόσο καλά ακούει τον εαυτό του αλλά και τους συμπαίκτες του την ώρα της πρόβας ή του Live.

Ωραία..Αφού το time σχετίζεται με το ρυθμό.. ας δούμε και τι σημαίνει ρυθμός.

Η καλύτερη ανάλυση του ρυθμού που έχει πέσει στα χέρια μου, έλεγε.

«Ρυθμός είναι, οτιδήποτε επαναλαμβάνεται σε ίσα και τακτά χρονικά διαστήματα»

Άρα..η έννοια του ρυθμού αλλά και της αίσθησης του time ενός μουσικού, είναι δύο έννοιες αλληλένδετες.

Αργότερα στην πορεία μου σαν μουσικός, έμαθα οτι υπάρχουν δύο είδη προσέγγισης του time.

Yπάρχει το time που χρησιμοποιούν όλα σχεδόν τα μοντέρνα σύνολα είτε μιλάμε για rock, ποπ, κ.λ.π, όπου η μουσική είναι κυριολεκτικά κολλημένη πάνω στο τέταρτο με απαιτήσεις όσο το δυνατόν ακλόνητου time..

..και υπάρχει και το λεγόμενο Εxpressive timing που χρησιμοποιείτε περισσότερο στην κλασσική μουσική αλλά και μερικές φορές την Jazz.

Η έννοια του expressive time έχει να κάνει με πλαστικότητα και μικροαλλαγές στο time της μουσικής για χάρη της έκφρασης.

Για παράδειγμα πολλές φορές έχουμε δεί στην κλασσική μουσική δείγματα, όπου η μουσική ενώ δεν είναι «σωστή» με την μετρονομική έννοια, παρ’όλα αυτά να ακούγεται σωστή.

Ενα βίντεο του Adam Neely που έχει ενδιαφέρον και μιλάει για expressive time είναι αυτό: https://youtu.be/rEbUNDW9bDA

Ας δούμε τους λόγους που ένας μουσικός έχει προβλήματα με το time του.

1.Αξίες

Οποιαδήποτε νότα κι αν παίξει ένας μουσικός, πέρα απο την μελωδική της προέκταση…έχει και την αξιακή. H γνώση των αξίων και η σωστή τοποθέτηση/ διάρκεια τους στο μέτρο, θεωρώ ότι είναι ένα απο τα κλειδιά που ξεκλειδώνει το καλό time ενός μουσικού.

Ακόμα και ένα ολόκληρο να παίξει ένας μουσικός..αν δεν ξέρει που ξεκινάει και που τελειώνει αυτή η αξία…θα έχει σαν αποτέλεσμα, κάθε του μέτρο είτε να τρέχει, είτε να επιβραδύνει.

Επενδύστε χρόνο λοιπόν να μάθετε όλη την παλέτα των αξιών πάνω σε μια ακλόνητη βάση, .. αρχικά ..μία – μία..

Έπειτα δοκιμάστε από αξία σε αξία.

{π.χ απο τα 4^α στα τρίηχα 4^ων στα 8^α, στα τρίηχα 8^ων κ.λ.π},

..και στο τέλος κάνοντας combination των αξιών αυτών

{Π.χ απο τα 32^α στα 8^α , στα τρίηχα ημίσεως κ.λ.π}.

Εννοείται όταν μιλάω για ακλόνητη βάση…μιλάω φυσικά για τον μετρονόμο.

Θεωρώ κυριολεκτικά χάσιμο χρόνου να μελετήσουμε τον πύργο των αξιών χωρίς μια απόλυτη ρυθμική βάση απο πίσω. Δυστυχώς, με ευχές – σοβαρή δουλειά δεν γίνεται. Δεν παλεύουμε για κάτι σαν 9ήχα ή κάτι σαν τρίηχα 16^ων. Στην μουσική είτε η αξία είναι σωστή  είτε μιλάμε για το γάμο του Καραγκιόζη. Δεν υπάρχει μέση λύση.

2.Μελέτη με το μετρονόμο

Εκ πείρας έχω δει ότι υπάρχουν δύο δόγματα όσον αφορά την μελέτη με το μετρονόμο.

Υπάρχουν οι δάσκαλοι που θεωρούν οτι ο μετρόνομος πρέπει να «χτυπάει» πάντα τέταρτα και κάθε παρέκκλιση απο αυτό όχι μόνο δεν βοηθάει τον μαθητή αλλά του κάνει κακό μιας και τεμπελιάζει να υποδιαιρέσει  από μόνος του.  {και εννοείται ότι καταδικάζει σε λιθοβολισμό κάθε δάσκαλο με αντίθετη άποψη}..

..και υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι ο μετρονόμος δεν πρέπει  απαραίτητα να είναι ο αυστηρός και ο κακός της υπόθεσης.

Ναι μεν θα καθρεφτίσει με ειλικρίνεια όλες μας τις αδυναμίες αλλά παράλληλα, μπορεί να μας βοηθήσει παίζοντας όπου χρειάζεται{και}υποδιαιρέσεις του τετάρτου.

Προσωπικά ανήκω στην δεύτερη μερίδα καθηγητών. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι σύγχρονοι μετρονόμοι έχουν πλέον built in..πάρα πολλές υποδιαιρέσεις με μόνο σκοπό να βοηθήσουν τον μουσικό.

«Μake the metronome you friend not your enemy» είχε πεί κάποτε ο V. Colauita και συμφωνώ απόλυτα.

Ο μετρονόμος πρέπει να θεωρήθει σαν ο φίλος που λέει πάντα την αλήθεια..όχι ο «κακός» που σε μειώνει κάθε φορά που κάνεις λάθος.                Είναι στο χέρι κάθε μουσικού πως θα τον χρησιμοποιήσει αλλά και σαν τι θα τον θεωρήσει. Φίλο ή δερβέναγα.

Κάτι που πολλές φορές έχω ξαναπεί είναι, ότι ανάμεσα σε ένα κλειστό μετρονόμο κατά την διάρκεια της μελέτης..και έναν μετρονόμο να μας χτυπάει 16^α ή ακόμα και 32^α.. προτιμώ 1000 φορές το 2^ο.

Η σχέση του μουσικού με το μετρονόμο θεωρώ ότι πρέπει να είναι απόλυτη και άρρηκτα συνδεδεμένη τουλάχιστον για την 1^η δεκαετία της μαθητείας του. Απο εκεί και πέρα ίσως μπορούμε να μιλήσουμε για μια πιο «ανοιχτή» σχέση του μουσικού με το μετρονόμο, μιας και ο μετρονόμος πιστεύω ότι έχει μπεί ήδη μέσα μας.

3.“Βuilding an Internal clock”

Τι είναι αυτό?

Η εσωτερίκευση του μετρονόμου έχει να κάνει με χρόνια «καλουπώματος» των αξιών μέσα σε ένα νοητό grid που υφίσταται ένας μουσικος. Αυτή η πείρα έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και μια ανεπαίσθητη μεταβολή του time..να του δίνει τους λεγόμενους συναγερμούς του «κουνημένου» time . Είμαι σίγουρος ότι όποιος έχει μελετήσει μερικά χρόνια με μετρονόμο, θα ξέρει ακριβώς για τί είδους συναγερμούς μιλάω.

4.Πείρα με μουσικούς.

Ο Dave Weckl στο βιβλίο του The Next step, ξεκινάει το κεφάλαιο Time, με τα εξής λόγια: – It’s partly the drummers role to establish and keep a confident time feel..» ..Εν μέρη.!

Αυτό το «εν μέρη» το έχω δεί πολλές φορές σε δικά μου παιξίματα με μουσικούς…όπου σε κάποιες μπάντες το time ήταν μια πραγματικά εύκολη υπόθεση ..και σε κάποιες άλλες.. ένιωθα ότι με το παραμικρό μου fill..θα χανόταν η γη κάτω απο τα πόδια μου.

Είναι λάθος να επενδύετε στην σκέψη ότι μια μέρα θα σας «κρατήσει»  ή θα σας προσφέρει μια solid βάση ένας drummer{άρα δεν χρειάζεται να μελετάτε με το μετρονόμο}..όπως λάθος είναι για έναν drummer {όσο καλό time κι αν έχει} να πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ένα solid time σε όλες τις μπάντες που θα συνεργαστεί.

Το time και ειδικότερα ένα καλό time θεωρώ ότι είναι μια συνολική υπόθεση που αφορά όλα τα μέλη της ορχήστρας – ακόμα και τους τραγουδιστές.

Η έκθεση όμως κάθε μουσικού με πολλούς και διαφορετικούς συνεργάτες , εκτός απο την δυσκολία μας δίνει κ πείρα.

Δυστυχώς αρκετοί μουσικοί έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το χρόνο..και όσο πιο πολλούς «αποκρυπτογραφούμε» προσπαθώντας να καταλάβουμε τον τρόπο “αναπνοής” τους όσον αφορά το time..τόσο καλύτερο γίνετε το δικό μας .

Σε προσωπικό επίπεδο.. κάθε μπάντα είναι μια πρόκληση και μου έχουν τύχει σχεδόν τα πάντα.

Είτε να παίρνω το ρόλο του βράχου..μιας και η αίσθηση του time έπεφτε στην δική μου πλάτη, είτε να «ακουμπάω» στον μπασίστα και να τον αφήνω να οδηγεί αυτός μιας και είχε καλύτερο time απο μένα..αλλά και να νιώθω οτι η μπάντα έχει μπει σε ράγα και να πηγαίνει μόνη της χωρίς κανένα απο τα μέλη της , απαραίτητα να οδηγεί.

5. Human Groove.

Human groove..είναι για μένα το αποτέλεσμα όλης αυτής της αναζήτησης που κάνει ένας μουσικός – εφαρμόζοντας κάθε πιθανή άσκηση που πέφτει στα χέρια του, προκειμένου να βελτιώσει το time του.

Όπως είπα και στην αρχή αυτού του άρθρου, δεν υπάρχει μετρονομικό παίξιμο. Είμαστε άνθρωποι και το να αναζητούμε το 100% πάνω στο μετρονόμο, είναι απλά ανέφικτο.

Ένας απο τους λόγους που η δεκαετία του 90 στην Ελλάδα {αλλά και παγκοσμίως  ειδικά στο pop ιδιώμα} έβγαλε τόσο φριχτές παραγωγές , ήταν γιατί οι παραγωγοί θεώρησαν ότι πλέον θα ξεφορτωνόντουσαν τα κουνημένα {αλλά Human groove}παιξίματα των drummer..βάζοντας να παίξουν στην θέση τους..drum machines.

Σε καμία περίπτωση επίσης δεν θεωρώ οτι η μελέτη με το μετρόνομο θα μας κάνει..μετρονομικούς. Απλά θα μας δώσει μια {καλύτερη} αίσθηση του time.

Μερικές ασκήσεις βελτίωσης του time.

Yπάρχουν αρκετές ασκήσεις για κάποιον που θέλει να αναπτύξει το time του. Ξεκινώντας με τον μετρονόμο, μια άσκηση που προτείνω είναι – οτιδήποτε κάνουμε practice να το κάνουμε με τούς εξής τρόπους.

Χ2 , Χ4 και ÷2, ÷4

Τι εννοώ. Ας πούμε ότι μελετάμε μια φράση ή μια άσκηση στο 60.

Δοκιμάστε να παίξετε αυτή την φράση με το μετρονόμο Χ2 {στο 120 να σας δίνει 8^α} αλλά και Χ 4 {στο 240 να σας δίνει 16^α} . Η άσκηση παραμένει στο 60..η υποδιαίρεση που ακούτε θα αλλάξει.

Τώρα δοκιμάστε να ρυθμίσετε το μετρoνόμο σας  στο 30 {÷2} με το μετρονόμο να σας δίνει τα ήμισυ..αλλά και στο 15{÷4} με το μετρονόμο να σας χτυπάει τα ολόκληρα. Δοκιμάστε σε οτιδήποτε «κουνιέται» ή δεν «πατάει καλά» αυτή την άσκηση και θα δείτε βελτίωση πάρα πολύ γρήγορα.

Κάτι που επίσης προτείνω σχετικά με το μετρονόμο είναι να μάθετε να τον κατεβάζετε πολύ αργά. Υπάρχει λόγος που ο μετρονόμος συνήθως ξεκινάει απο το 30..και όχι απο το 60. Μην φοβάστε το αργά, αλλά κάντε το μέρος της μελέτης σας..ειδικά κάθε φορά που μελετάτε κάτι καινούργιο.

Πύργος αξιών . Παραθέτω ένα πύργο αξιών σαν δείγμα για να μπορείτε να δουλέψετε. Εξήγησα πιο πάνω πως πρέπει να ενσωματωθεί στην μελέτη μας.

Sequences : Τα sequences είναι μικρές μονόμετρες ή δίμετρες ρυθμικές φράσεις που χρησιμοποιούν συνήθως όσοι έχουν θέματα με το μετρονόμο.

Δεν είμαι κατά.  Απο το τίποτα …αν μια ρυθμική βάση μας βοηθάει να κλειδώσουμε..φτιάξτε τα και χρησιμοποιήστε τα.

Παίζοντας πάνω σε δίσκους και play alongs : Θεωρώ αυτό το τρόπο μελέτης ένα αναπόσπαστο εργαλείο εξέλιξης σε όλους τους τομείς κάθε μουσικού. Ειδικά στην τεχνική αλλά και στο time. Είναι σίγουρα μέρος της καθημερινής μου μελέτης.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την 1^η φορά που έπαιξα σε ενα play along..και μπασίστας σε αυτή την δουλειά ήταν ο John Patittuci. Προσπαθώντας να παίξω αυτό το κομμάτι – ακόμα και που ακούμπησα πάνω του και μπόρεσα να groove-αρω μαζί του…βγαίνοντας απο αυτό το κομμάτι, ένιωσα ότι μου είχε ανέβει το level.

Μην φοβάστε να παίξετε πάνω σε τέτοιου είδους κομμάτια – όσο δύσκολα κι αν είναι.. Το αποτέλεσμα μπορεί να αργήσει..αλλά σίγουρα θα σας εκπλήξει.

Για μένα το μισό κάθε μουσικού είναι η τεχνική και η μελέτη του..και το άλλο μισό οι …συνεργασίες του. Το να παίξουμε σε ένα κομμάτι με rhythm section τον John Patitucci και τον Dave Weckl στα τύμπανα …πριν 20 χρόνια δεν ήταν εφικτό. Σήμερα πλέον είναι, μέσα απο τα Backing tracks και τα βιβλία τους ..ακόμα και αν δεν τους γνωρίσουμε ποτέ.

Stopping the click: Μια άλλη εξαιρετική άσκηση που παραθέτω. θα σας καθρεφτίσει όλες σας τις αδυναμίες στην αρχή αλλά μακροπρόθεσμα θα σας ωφελήσει. Ενσωματώστε τη στην μελέτη σας.

https://app.box.com/s/obipjlw171ypujmpi71pxrhmfejymya8

Τι είναι : Ξεκινώντας απο το 60 και ανεβάζοντας 10 -10 κλικ, είναι έτοιμες λούπες 4ων μέτρων, με το μετρονόμο να παίζει για δύο μέτρα..και δύο να σταματά.

Η δυσκολία ξεκινά όταν συμβαίνει το ίδιο αλλά με 8μετρη φόρμα .{4 μέτρα on και 4 μέτρα off.}

Record yourself.

‘Αλλο ένα πολύ σοβαρό κλειδί σε όσους θέλουν να βελτιώσουν το time τους.Προτείνω την ενσωμάτωση της ηχογράφησης σε καθημερινή βάση. Ηχογραφήστε τα πάντα και γίνετε ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού σας. Απο ασκήσεις και κομμάτια μέχρι πρόβες και συναυλίες. Στο τέλος κάθε μέρας αναλύστε τα πάντα μετά με το «μικροσκόπιο».

Αρχείο. Πολλές φορές η αυτοεξέλιξη μας έρχεται τόσο αργά που μερικές φορές θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καθόλου εξέλιξη. Αυτό μας γεμίζει αμφιβολίες αλλά και πολλές μας κάνει και παραιτούμαστε.

Θεωρώ αναγκαία κάποιας μορφής αρχειοθέτηση όλων των ηχογραφήσεων μας με ημερομηνίες. Συχνά πυκνά γυρίστε πίσω σε αυτές τις ηχογραφήσεις και δείτε μόνοι σας άν έχετε βελτιωθεί ή όχι .Όπως και να ΄χει, είναι μια win- win κατάσταση για εσάς… Θεωρώ ότι θα σας δώσει σίγουρα όρεξη για πιο σκληρή δουλειά.

Σαν φοιτητής δεν το έκανα μόνο σε ηχογραφήσεις αλλά κρατούσα Practice log σε κάθε άσκηση ή τεχνική που ήθελα να αναπτύξω ή να τρέξω.

Famous words για έμπνευση.

“Patience is not the ability to wait but the ability to keep a positive attitude while waiting” Unknown

“My time sucks” Jeff Porcaro.

“Aν την ώρα που ηχογραφείς, δεν ακούς τον μετρονόμο…είσαι ακριβώς πάνω του” Poogie Bell.

“Playing with a metronome and playing with people is a whole different bowl game” Steve Gadd

“That’s what the drummer is supposed to do. Keep the time.  If you can do something else besides that, fine. But the time is essential and non-negotiable.” Elvin Jones 1963

To be a good musician you need to be a good listener” V .Wooten

” Someone asked me about the use of the metronome and I answered that you should use it only if you cannot keep time and are trying to develop a sense of holding time at a certain level. But to play metronomic time is another inhuman aspect. The time should be at the same place, but to make it elastic sounding, it may have to get a little faster or slower. A metronome locks you into “bap bap bap bap.” Max Roach.

“ Tο γρήγορα πρέπει να έρθει μέσα από το αργά..Το γρήγορα μέσα από το γρήγορα οδηγεί μαθηματικά σε βρώμικο παίξιμο..και κανείς δεν εκτιμάει ένα βρωμιάρη μουσικό” H. Δουμάνης.

¨Μην χάσεις τον ρυθμό προσπαθώντας να βρείς μια νότα¨V. Wooten

“I don’t have perfect time. My drums sound like a drummer, not a drum machine”. Taylor Hawkins

“Just because you’re not a drummer doesn’t mean that you don’t have to keep time.”  Thelonious Monk στους μουσικούς του.

Βαγγέλης Μουλακάκης.

Πύργος αξιών

 

Το σημερινό άρθρο είναι βασισμένο σε μια φράση που λογικά αναφέρω γύρω στις 15 φορές κάθε βδομάδα στους δικούς μου μαθητές.
Εφικτοί στόχοι.
Ο τρόπος που χρησιμοποιώ αυτή την φράση ξεκίνησε σαν ένας τρόπος μελέτης που προσπαθώ να εμφυσήσω σε κάθε μαθητή που περνάει απο τα χέρια μου. Κάποια στιγμή είδα όμως, ότι έχει προεκτάσεις όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει με την μουσική αλλά και στην συνολική μας πραγματικότητα σαν άνθρωποι.

Ελπίζω να σας διδάξει πως να βάζετε εφικτούς στόχους στα… πάντα. Ξεκινώντας απο την μελέτη σας αλλά και μακροπρόθεσμα σε ότι έχει να κάνει με την μουσική αλλά και την ζωή σας.

Μελέτη.
Όλοι μας όταν μαθαίνουμε μια νέα τεχνική..η 1η μας σκέψη είναι πως και πότε, θα τρέξει αυτή η τεχνική γρήγορα.. σωστά?
Μπορεί καλά – καλά να μην έχουμε καταλάβει την άσκηση..αλλά ήδη έχουμε μπεί στην διαδικασία να της ανεβάσουμε την ταχύτητα.

Η ανάπτυξη της ταχύτητας είναι ένα δυνατό «drive» για όλους τους μουσικούς που όμως κρύβει παγίδες αλλά και κινδύνους αν δεν γίνει μεθοδικά και με μέτρο.

Οι παγίδες έχουν βασικά να κάνουν με  κατανόηση, βρωμιά στο παίξιμο αλλά και απογοητεύσεις.
Η έννοια του κινδύνου για όποιον ενδεχομένως σκέφτηκε ότι υπερβάλλω,  έχει να κάνει με τραυματισμούς.
Σαν νέοι μουσικοί  – όλοι μας είχαμε την απορία πόσο γρήγορα πρέπει μια νέα τεχνική να μπεί σε διαδικασία επιτάχυνσης για να μην βρωμίσει – αλλά και να μην μας τραυματίσει.

Δυστυχώς δεν έχω ένα μαγικό νούμερο για αυτό. Είναι σχετικό στον κάθε μουσικό και έχει να κάνει με το ταλέντο του αλλά και τις ώρες που αφιερώνει στο όργανο.
Η έννοια του εφικτού στόχου θεωρώ ότι ξεκινάει απο την στιγμή που έχουμε πλήρως εμπεδώση μια τεχνική. Αργά και όμορφα.

Ο δικός μου δάσκαλος – το κοστολογούσε ως εξής..
«Μελέτα αργά αργά αργά αργά και μετά γρήγορα» θυμάμαι μου έλεγε και είχε απόλυτο δίκιο.

Απο την στιγμή που έχουμε απόλυτα κατανοήσει τι μας ζητάει η άσκηση, και το έχουμε δώσει σωστά στα μέλη μας.. τότε η επόμενη κίνηση είναι να αυξήσουμε την ταχύτητα.
{ο Rick Beato σε ένα απο τα video του έλεγε ότι για έναν ενήλικα, απο την στιγμή που θα πάρει μια τεχνική μέχρι την στιγμή που ο εγκέφαλος του την έχει εμπεδώση, απαιτούνται 20 επαναλήψεις αυτής της τεχνικής σερί ..ΧΩΡΙΣ ΛΑΘΟΣ!!. 
Συμφωνώ απόλυτα. Ρίξτε επίσης μια ματιά στο τέλος της 1ης σελίδας του stick control και δείτε τι γράφει..

Πως αυξάνουμε την ταχύτητα ?
Αν αυτή η τεχνική ξεκινήσει στο 40 bpm  την 1η μέρα και μέχρι το τέλος της ίδιας μέρας,  μπορούμε να την παίξουμε καθαρά στο 43..σημαίνει οτι το εύρος ανάπτυξης της είναι 3 κλίκ την μέρα.

Αν μελετάμε π.χ 6 μέρες την εβδομάδα ο εφικτός της στόχος είναι 18 -20 κλίκ ανά βδομάδα. Αυτά πρέπει να κυνηγήσουμε ανά βδομάδα.
Εξέλιξη πέρα απο αυτό..για μένα ανήκει στην σφαίρα του «θέλω», όχι απαραίτητα του «μπορώ»
Mια άλλη οπτική γωνία πίσω απο τα πενιχρά 20 κλικ/βδομάδα, είναι και η εξής.
Αν έχουμε εξέλιξη 20 κλίκ/εβδομάδα σε μια τεχνική – αν μελετήσουμε αυτή την τεχνική για ένα μήνα, και συνεχίσουμε να κυνηγάμε τα 20 κλικ – …σε ενα μήνα θα έχουμε εξέλιξη 80 bpm!!
Αυτό το νούμερο..ελπίζει να σας εμπνεύσει γιατί δεν είναι πλέον ούτε αστείο αλλά ούτε και πενιχρό.

Για μένα η έννοια του «εφικτού στόχου» και η υπομονή για ένα μουσικό πάνε χέρι –χέρι.
Αν θέλουμε μια τεχνική να τρέξει όμορφα και μεθοδικά χωρίς τον φόβο να βρωμίσει ή να μας τραυματίσει, θεωρώ ότι πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ μακροπρόθεσμα.
Κάποιες τεχνικές μπορεί να σας δίνουν 20 Bpm/εβδομάδα , κάποιες ..μόνο 5 bpm!.
Ο καλός μουσικός εκτός απο το να μελετάει..ξέρει και να κάνει υπομονή.

Ο εφικτός στόχος που πρέπει να θέτουμε λοιπόν στο ευατό μας είναι αυτά τα 20 κλικ ανά βδομάδα – όχι τα 50 ή τα 100.
Αυτό θα μας κρατήσει προσγειωμένους, δεν θα μας δίνει απογοητεύσεις και βρωμιές αλλά και δεν θα μας τραυματίσει.

Παιδιά κακά τα ψέματα. Κανένας δεν ξεκίνησε και μέσα σε 3 χρόνια ήταν μουσικός. Όλους, μας πήρε χρόνια για να παίξουμε, με τον τρόπο που παίζουμε σήμερα.

Κάτι που εγώ λατρεύω στην μουσική είναι ότι δεν χωράει και δεν συγχωρεί πονηριές.
Ναι σίγουρα κάποιοι έχουν ταλέντο και ο ρυθμός εξέλιξης τους είναι εξωπραγματικός..αλλά ακόμα και αυτοί αφιερώνουν ώρες στο όργανο.
Αυτό που ξέρω σίγουρα να σας πώ εκ πείρας είναι ότι, τις πονηριές τις πληρώνουμε ακριβά.

Και το τίμημα συνήθως εκφράζεται με δύο λέξεις.
1.Πισωγυρίσματα. 
{Πισωγύρισμα έχουμε όταν έχει βρωμίσει μια τεχνική ή έχουμε κατανοήσει λάθος κάτι και πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή για να το καθαρίσουμε ή να το μάθουμε σωστά }

2. Τενοντίτιδες / Τραυματισμοί.
‘Όλοι ξέρουμε φαντάζομαι τι είναι αυτό και είναι αποτέλεσμα βιασύνης.
Μεγάλη προσοχή παιδιά στα χέρια μας γιατί όπως θα σας επιβεβαιώσει και ο Περικλής..η τενοντίτιδα είναι μια «ημι-μόνιμη» κατάσταση /πάθηση που «κοιμάται και ξυπνάει».

Ώρες μελέτης.
Ακόμα και αν θέλουμε να εξελιχθούμε με τον πιο γρήγορα δυνατό τρόπο – ακόμα και αν είμαστε διατεθειμένοι να αφιερώσουμε 10 ώρες την ημέρα απο τον 1ο χρόνο επαφής με το όργανο, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό ανήκει πάλι στην σφαίρα του «θα ήθελα» όχι του «μπορώ».
Υπάρχουν πάλι 2 παράγοντες που θέλουν προσοχή στον τρόπο που μελετάμε. Ο 1ος είναι ο χρόνος {πραγματικής} συγκέντρωσης και ο 2ος είναι η μυική εκγύμναση.

Οι ώρες μελέτης θεωρώ καταρχήν, οτι πρέπει να αυξηθούν πολύ αργά, με πρωταρχικό μας κανόνα την αυξημένη μας .

Προσοχή σε τραυματισμούς.

Πάλι, η έννοια του εφικτού στόχου πρέπει να εφαρμοστεί.
Θεωρώ οτι για έναν αρχάριο 1ου επιπέδου drummer, ένα μισάωρο – τρία τέταρτα την ημέρα είναι μια καλή αρχή. Αυτός νομίζω ότι πρέπει να γίνει ο εφικτός του στόχος και μυικά αλλά και εγκεφαλικά.
Με τον καιρό θα μπορέσουμε να αυξήσουμε σε 2 μισάωρα με διάλειμμα, τρία κ.λ.π , και σταδιακά να ανεβάσουμε τις ώρες μελέτης μας.

Αυτό θα βοηθήσει και τους 2 παράγοντες.
Θα διδάξει στον εγκέφαλο μας να μένει συγκεντρωμένος ολοένα και περισσότερη ώρα αλλά και θα επιτρέψει στους μυς μας να γυμναστούν και να αναπτυχθούν με τέτοιο τρόπο, ούτωςς ώστε να μας βοηθήσουν σε αυτό που έχουμε επιλέξει να κάνουμε.

Επίσης μετά απο όλα αυτά τα χρόνια ενασχόλησης με το όργανο μπορώ με σιγουριά να πώ,  οτι προτείνω και προτιμώ 1.30 ώρα «σοβαρής & συγκεντρωμένης» μελέτης {με κλειστά κινητά, laptop κλπ},  παρά ένα βαριεστημένο οκτάωρο, με το μάτι περισσότερο κολλημένο στο ρολόι παρά στην παρτιτούρα.

Καριέρα.
Θυμάμαι μια συνέντευξη του John Mayer..ο οποίος έλεγε ότι όταν παράτησε την Berklee, μετακόμισε στην Atlanta και ξεκίνησε να παίζει δεξιά και αριστερά σε μικρά clubs. Μοναδικό του μέλημα κάθε βράδυ ήταν να γεμίσει το club που έπαιζε με τα τραγούδια που έγραφε.
Μερικούς μήνες μετά – αφού τα είχε καταφέρει, έλεγε ότι ο στόχος του πλέον ήταν να παίξει σε ενα συγκεκριμένο μαγαζί της πόλης, που χωρούσε 500 άτομα.
Και όταν το έκανε και το γέμισε..ο στόχος του ήταν να παίξει σε ένα ακόμα μεγαλύτερο club…και σιγά σιγά έγινε αυτός που έγινε. Μέσα απο πάρα πολλά Live.
Ονειρευόταν να γίνει Rock star o John..?
Φυσικά!!…αλλά ήξερε να κάνει υπομονή και να κατακτάει ένα στόχο την φορά.
Δεν σκέφτηκε…Θέλω να γίνω ο John Mayer και πότε θα γεμίσω το Madison square Garden? Και μέχρι να το κάνω δεν θα είμαι ευτυχισμένος.
Απλά ήθελε να γεμίσει το club που έπαιζε σήμερα.
Έθεσε λοιπόν για τον εαυτό του ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους.

Για μένα είναι θέμα τρόπου σκέψης μάλλον αλλά και ψυχολογίας.
Οι προσδοκίες που θέτουμε για τον εαυτό μας πρέπει να είναι πάντα «προσγειωμένες», είτε αυτό είναι μελέτη – είτε είναι καριέρα /συνεργασίες είτε οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με την μουσική.

Όπως είπα και πρίν. Άλλα είναι τα «θέλω» μας..και άλλα τα «μπορώ» μας.
Ελπίζω αυτό το άρθρο να σας βοηθήσει να μάθετε να θέτετε μακροπρόθεσμους και εφικτούς στόχους στην μελέτη σας αλλά και στην γενικότερη πορεία σας στην μουσική.
Βαγγέλης Μουλακάκης.